6 Ocak 2012 Cuma

YANGIN FELAKETİ

Esselamu aleykum
Merhabalar dostlar
Üzücü bir yayınla tekrar karşınızdayım.
Bu sefer dolandırılmadık ama daha beter bir durumla karşılaştık.
Kurban Bayramı arefesiydi
Akşam saat 4 gibi evde 10/15 dakika yalnız bırakılan resimde görünen bizim ufaklık olayın kahramanı
Çizgi film izliyormuş usul usul.
Artık çizgi filmdemi gördü nerden aklına geldiyse aklına düşmüş muziplik
Merak etmiş kibrit nasıl alev çıkarır
Bir kaç edet yakmış yakılan kibritler olay mahalinde duruyordu.
Yakılan kibritler ortalıkta duran okul defter kitaplarına uzanmış
Oradan koltuğa yürümüş alevler
Ufaklık Anlattığına göre üflemiş sönsün diye ama söndürememiş
Biraz korku ile izlemiş sürekli büyüyen alevleri
Allah'ın bizlere bağışlamasıdır ki usulca çıkıvermiş evden
Annesi hemen alt katta bu esnada
Ufaklık dışarı çıkınca merdivenlerde görünmüş
Annesini çağırmış defalarca
Ama neden çağırdığını kimse anlayamıyorki
Sadece Anne gel
Sonradan evden gelen sesler şüphe düşürmeye başlamış alt kattakileri
Alevler büyüdükçe tv patlaması sesi,tavan sıvalarının kartonpiyerlerin patır patır düşmeleri sonucunda çıkan sesler evde kimse olmadığı bilindiğinden nerden geliyordu
yukarı çıkıldığında feryatlar yükselmeye başladı.
Ben o esnalarda yan taraftaki atölyede idim 
Yangın var seslerini duyunca başladı serüven
Önce içeri girip gözle bir görmek lazım
Kapı azıcık aralanıyor tavan sıvaları döküldüğünden kapıya sürtüyor ve açılmıor
İçerden alevler görülüyor
Hemen fırladım çeşmeye
Allahtan çeşmede hortum her zaman takılı dururdu
Yetiştirdim alevlere suyu 
Birkaç dakikada alevler durmuştu.
Ama gel görki eve girmek ne mümkün
Dakikalarca yanan eşyalardan çıkan duman is tüm evi esir almıştı
Bayram öncesi akşamı bu manzara bizleri şok etmişti
Ne akılsa daldım içeri ama fener 30 cm ilerisini gösteremiyor dumandan
Evi ezbere bildiğimden camı açmak için pencereye doğru adım adım ilerledim.
Tabi nefes almak ne mümkün
Bir ara nefes almayı denedim ve o an geri sayım başladı sandım
Yere yatmak aklıma gelmiş yerde duman daha az sürüne sürüne bakon kapısını bulmuşum 
Dışarı zor attım kendimi
Arka balkon olduğundan evin girişinde bekleyenler feryat ediyor Zafer Zafer Zafer 
duyuyorum ama cevap veremiyorum
Beni içerde sanıyorlar 
Bir kaç dakika nefes alıp ses verdim 
Bu sefer ben bağırıyorum Çocuk nerede ?
Çocuk burada yanımızda sesini duyunca bir oh çekip ağlamaya başlamışım
Mevlam bizlere bağışlamıştı oğlumuzu
Benim bile bir kaç saniye zor durduğum bir ortamda ufaklık ne yapabilirdi
Şükürler olsun Ya Rabbi....